မိုးကတဖြဲဖြဲနဲ႔ လမ္းေဘးဓာတ္မီးတိုင္ေအာက္က ၾကက္သီးထေလာက္စရာ အျဖစ္
မေန႔ညက..သခင္ျမပန္းၿခံကေန ဌာနလမ္းကို ေအာက္ၾကည္ျမင့္တိုင္ လမ္း အတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ျပန္တယ္။ ည ၁ နာရီေလာက္၊ မိုးက ဖြဲဖြဲ႐ြာေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထီးေလးေဆာင္းၿပီးခပ္သုတ္သုတ္ျပန္တာေပါ့။ ဂ်မခါနာ အေက်ာ္ေရာက္ေတာ့လမ္းမီးက နီက်င္က်င္နဲ႔။ မီးတိုင္ကို အေက်ာ္မွာကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကေန အရိပ္တစ္ခုကပ္လိုက္လာတာေတြ႕လိုက္တယ္။ အရိပ္က…လူက ကေလးကိုယ္လုံး၊ေခါင္းႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ။ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ေခါင္းဒီေလာက္ အႀကီးႀကီးကိုထိန္းေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ကေလး ဆိုတာလူျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ၾကက္သီးေတြ ထလာတယ္။ လမ္းမမွာ ကားတစ္စီးတစ္ေလမ်ားေတြ႕မလားဆိုေတာ့လည္း လုံးဝရွင္းလို႔။ ကြၽန္ေတာ္ ေျခလွမ္းကို သြက္သြက္ေလွ်ာက္တယ္။ ေနာက္ ေျခသံက ကပ္ပါလာတုန္းပဲ။ လမ္းမီး တစ္တိုင္ေက်ာ္တိုင္း အဲ့ဒီေခါင္းႀကီး ကိုယ္ေသး ကေလးသူရဲအရိပ္ကို ကိုယ့္ေရွ႕ ကတၱရာလမ္းေပၚျမင္ေနရတယ္။ လွည့္လည္း မၾကည့္ရဲတာနဲ႔ အသားကုန္ေလွ်ာက္လိုက္တာ..ဌာနလမ္းေရွ႕ ခ်န္ဘာဘီ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတာ သြားေတြ႕တယ္။ လူလည္း ေခြၽးေတြျပန္ၿပီးေတာ္ေတာ္ေမာေနၿပီ။ ထမင္းဆိုင္ … Read more